Pokračování textu ze strany 160
… początkach charakter niepoważnego prowincjalnego pokazu, wzbudzającego w wielkomiejskim obserwatorze uśmiech, aby w końcu stać się popularnym kierunkiem politycznym, znanym w całej Anglii. W 1920 roku od organizacji Baden-Powella, wszechmocnej „Boy Scouts” oderwany szczep Kibbo Kift przyjmował do swoich szeregów każdego bez względu na wiek i płeć, nazywał swoich członków braćmi i siostrami, czym odróżniał się od skautingu. Same Kibbo Kift znaczyło „próbę wielkiej siły” i pochodziło rzekomo od starej dialektologicznej sentencji z Kent czy Cheshire, — hrabstw w południowo-zachodniej Anglii i swoje pochodzenie wywodziło również ze starego języka norweskiego. Dokładne pochodzenie tego określenia nie zostało nigdy ustałone naukowo.
„Ruch przewidziany jest dla mężczyzn i kobiet i odrzuca jakiekolwiek różnice między tymi płciami” — napisane było w deklaracji pod tytułem „Wyznanie Kibbo Kiftu” (The Confession of the Kibbo Kift). Ruch starał się o zjednoczenie w swoich szeregach „zdrowych, powabnych, wdzięcznych kobiet i silnych mężczyzn o pewnym nastawieniu”. Ludzie nieestetycznego wyglądu byli uważani za „niemoralnych”. Owa część ideologii Kibbo Kiftu wskazywała na dążenie do forsowania kultu ciała. Prawdę mówiąc, ruch Kibbo Kift nie był ruchem wyłącznie młodzieżowym, ale organizacja zrzeszała dużą liczbę młodych ludzi.
Sam Hargrave charakteryzuje ruch Kibbo Kift jako „niezmienny, prostolinijny, zapładniający pryncyp, który dosięgnie swojego szczytu, kiedy wniknie do lenistwa i nada bezkształtności należną formę”.
Członkowie Kibbo Kiftu byli trochę jak hippisi, którzy wyprzedziłi swój czas o pięćdziesiąt lat. W sekcji pamiątek po Kibbo Kifcie w londyńskim muzeum znajdują się kolorowe flagi z dewizami, jak,„Gladstonbury — śmierć albo życie”, ..text pokračuje
