Stránka:bw-tom9.djvu/33

Z thewoodcraft.org
Tato stránka nebyla zkontrolována

Do czego dąży ruch leśnej mądrości? DO CZEGO DĄŻY RUCH LEŚNEJ MĄDROŚCI? Ruch leśnej mądrości czyli woodcraftu jest ruchem edukacyjnym, jego cele wytyczył amerykański pisarz, malarz, przyrodoznawca i pedagog Ernest Thompson Seton. Celem ruchu jest wprowadzenie człowieka do przyrody i nauczenie go prze- bywania w przyrodzie przy użyciu tylko najbardziej niezbędnych zdobyczy cywilizacji, aby w ten sposób wskrzesić delikatniejsze strony jego ducha i jego świadomości o przynależności do środowiska, w którym pierwotnie Żył. Działanie członków ruchu leśnej mądrości jest połączone z obozowaniem. Prócz zwykłych form obozowania wzbogacają oni swoją działalność o prymitywne obozowanie pierwotnego człowieka, na przykład Indian Północnej Ameryki, prawiecznych ludów i różnych prymitywnych narodów. Północnoamerykański Indianin jest dla ruchu wzorem nie tylko z racji jego doskonałego współżycia z przyrodą, lecz także dzięki jego wrażłi- wości na piękno i jego ludzkim właściwościom. Ruch leśnej mądrości nie zamierza wychowywać ludzi na Indian czy pradawnych łowców, nie głosi ucieczki z cywilizacji do przyrody. Stawia tylko sobie za zadanie powrócić człowieka tam, dokąd należy i pomóc mu w znalezieniu korzeni rzeczywistej ludzkości. W programie ruchu jest pobyt w przyrodzie, połączony z obserwowaniem, rozważaniem i wyrobem różnych przedmiotów. Owa działalność nie powinna jednak prowadzić do uczonności i stanowienia celu samego w sobie, lecz być zawsze tylko środkiem przy wychowywaniu charakteru, na drodze do prawdzi- wego człowieczeństwa. Znaczącym elementem w programie ruchu leśnej mądrości jest spełnienie czynów, wielkich czynów i mistrzostw. Za owe próby woodcrafterzy otrzymują zaszczyty czyli Orle Pióra oraz tytuły leśnej mądrości. Zaszczyty nie są drogą do współzawodnictwa i dyscyplin konkursowych, lecz osobistymi kryteriami na życiowej drodze każdego woodcraftera. Zaszczyty za czyny i wielkie czyny mają swój sens w uznaniu osiągniętych czynów, nie zaś w nagradzaniu za te czyny. Przedstawione są w „Zwitku kory 31