Pokračování textu ze strany 27
… czasie twojego pielgrzymowania. I choć pójdziesz pustynią bezwodną, i choć nic ci nie zostało oszczędzone, ani podarowane, wciąż jeszcze spodziewaj się, że twoja mądrość życiowa uratuje cię od krzywd, które mogą wyrządzić ci ludzie. Niech gdzieś w mroku niepewności zawsze tli w tobie NADZIEJA.
Żebyś zrozumiał.
Siedem strzał
Według pewnej opowieści Indianie uwierzytelniali swoją zręczność w posługiwaniu się z łukiem. Strzelali oni szybko i daleko, tak aby mieć w powietrzu równocześnie jak największą liczbę strzał. Za zwinnego uważany był ten, kto miał równocześnie w powietrzu co najmniej trzy strzały. Lepszym był ten, który wypuścił z cięciwy czwarty strzał wcześniej, zanim pierwszy utknął w ziemi. Opowiadanie mówi, choć jest to nie do uwierzenia, o pięciu, sześciu, a nawet siedmiu strzałach…
Ten pierwszy strzał musiał dolecieć najwyżej. Ty go wystrzelisz stromo i dumnie już w czasie twej młodości. Tyle sił, ile masz w twoich dwudziestu czy dwudziestu pięciu latach, później już miał nie będziesz! Również twój drugi i trzeci strzał musi lecieć wysoko; są to strzały twojego średniego wieku. Po pięćdziesiątce twoje własne ciało przypomni ci, że znajdujesz się za zenitem swojego życia, szybko więc sięgaj do następnych strzał! Jeśli uda ci się wystrzelić jedną lub dwie następne strzały, wciąż jeszcze jest to dobry wynik, nawet bardzo dobry wynik. A teraz zamień swój czas w czyny i w takie użyteczne działania, które nie tylko postawią cię wyżej i dalej, lecz również pomogą twoim bliźnim.
A jeżeli los ci użyczy długiego wieku życia, siedemdziesiąt-pięć, osiemdziesiąt i więcej lat, potem zdążysz jeszcze wystrzelić swój wspaniały, siódmy strzał.
Znałem takiego mężczyznę w ruchu skautowym, znam takich braci i siostry w ruchu leśnej mądrości. Napełnili oni swój czas pracą daleko ponad ową granicę, po osiągnięciu której wielu ludzi już tylko wypoczywa. Po tych, którzy nie skłonili swojego łuku ani w starości ku ziemi, pozostaje głęboka bruzda w pamięci ludzi.
