Programowa deklaracja LLM w polskiej versji z roku 1990
1)= Z DZIEJÓW I WSPÓŁCZESNOŚCI WOODCRAFTU =
Na początku potrzebna jest konstatacja, iż nie ma jakiejś światowej woodcrafterskiej centrali. Seton nie miał nigdy zamiaru tworzyć takiego światowego centrum, zkąd wychodziłyby jakieś dyrektywy. Oferował i zostawiał możliwość wyboru. Swoje uznanie i zatwierdzenie zagranicznych woodcrafterskich organizacji za organizacje siostrzane Woodcrafterskiej Lidze Ameryki (The Woodcraft League of America) załatwiał w ten sposób, iż przyjmował tytuł honorowego naczelnika zagranicznej organizacji. Tego zaszczytu dostąpiły tylko cztery organizacje: Brytyjski Order Woodcrafterskiego Rycerstwa (Order of Woodcraft Chivalry), czechosłowacka Liga leśnej mądrości, irlandska i jugosłowiańska organizacja.
Prócz tego w tych i dalszych krajach powstały organizacje i grupy, głoszące się do woodcraftu. Z większością z nich Seton współpracował, lecz dlatego, że były nieliczne, lub się od woodcraftu Setona za bardzo odchylały, za partnerskie Amerykańskiej Lidze ich nie uznał. Ze względu na to, iż nie było światowej centrali ani centrum informacyjnego (tę funkcję pełniły za życia Setona College of Indian Wisdom (Instytut indiańskiej mądrości) w Seton Village i biuro Ligi w Nowym Jorku, ewentualnie tę funkcję spełniał Seton sam – dzisiejsze museum i biblioteka w Seton Village tej funkcji nie wykonują, są ściśle informacje o życiu woodcrafterskich organizacji tylko z USA a Wielkiej Brytanii.
Co dotyczy sytuacji w Stanach Zjednoczonych, Seton w latach 1915 aż 1917 przeprowadził wszystkie szczepy [[WI|Woodcraft Indians (Indiańskich woodcrafterów) do Woodcraft League of America. Kiedy ta organizacja poczęła w latach dwudziestych potężnieć, stworzone zostały jakieś “subdywizje” (Field Council) i “zamiejscowe rady dla pacyficznego południowego Zachodu” (dla Kalifornii i okolicy) i “zemiejscowe rady dla północnego Wschodu” i t.d.
Po śmierci Setona Woodcrafterska Liga Ameryki rozpadła się na “subdywizje”, z których niektóre zanikły, inne natomiast straciły woodcrafterski charakter i tak przeżyła i prosperuje tylko jedna południowozachodnia organizacja o nazwie [[WR|“Woodcraft Rangers” (Woodcrafterscy junacy) w Kalifornii, która jest dziś jedyną pierwotną woodcraftenską organizacją Setona w USA.
Organizacja “Woodmen Rangers” w stanie Nebraska, licząca około 100 tysięcy dzieci w wieku do 15 lat, ma blisko do organizacji skautowskich i nie jest organizacją woodcrafterską, chociaż jej założyciel J.N.Taylor inspirowal się bez wątpienia Setonem i w programie tejto organizacji można znajdować elementy woodcrafterskie.
W USA egzystują dalsze organizacje, które wychodzą z programu Setona i są woodcraftowi bardzo bliskie, prócz tego, iż w nich się o woodcrafcie nie mówi. Jest to przede wszystkim organizacja2)“Camp Fire Club of America” (Amerykański klub ognia obozowego), który Seton założył, byż jego członkiem i wprowadził do jego życia prócz innego regularne obozowanie i system czynów.
Pomiędzy anerykańskimi skautami jest dosyć setonowskich grup. Warto tu wymienić zwłaszcza “Order of the Arrow” (Order Strzały), którażto liczna organizacja włączona jest do “Boy Scouts of America” — BSA (Chłopcy skauci Ameryki), awszak duchowi skautowemu wymyka się obozowaniem w sposób indiański, używaniem strojów indiańskich, ceremonialem i terminologią woodcrafterską. Tato organizacja sama przyznaje, iż woodcraft Setona od 1915 roku, kiedy była założona, wywarł najwięcej wpływ na jej pracę.
W USA pracuje cały szereg organizacji, których program powrotu do żywej przyrody jest z programem woodcrafterskim praktycznie identyczny i polega również na “first hand experience” (doświadczeniu pierwotnej ręki). Są to na przykład Bear Tribe (Niedżwiedzi szczep), American Mountain Men (Amerykańscy górale), Buckskinners (Czerwonoskórzy), Foxfire i inne.
W Anglii chodzi przede wszystkim o “Order of Woodcraft Chivalry” OWC – Order Rycerstwa Woodcrafterskiego, który działa bez przerwy od 1916 roku. Jest organizacją elitarną, używa terminologii przysposobionej do tradycji angielskich, odróżniającej się strukturą wewnętrzną i systemem czynów, ale stoi na pryncypiach woodcraftu.
Następne dwie angielskie woodcrafterskie organizacje, które powstały po pierwszej wojnie światowej, a mianowicie “Kibbo Kift Kindred” (Braterstwo Kibbo Kift) i [[WF|“Woodcraft Folk” (Woodcrafterzy), utraciły z biegiem czasu ich woodcrafterski charakter. Organizacja “Woodcraft Folk” stała się czasem jakąś angielską organizacją pionierskiego typu, organizacja “Kibbo Kift Kindred” zanikła zupełnie, po uprzednim przejściu drogi o orientacji socjalistycznej, forsowanej w niej przez jej założyciela Johna Hargrave'a.
Dalej można jeszcze wspomieć o brytyjskiej woodcrafterskiej organizacji “Forest School Camps” (Szkoły leśnych obozów), która powstała po drugiej wojnie światowej z iniciatywy “Order of Woodcraft Chivalry”. Jest organizacją półprofesionalną, w Anglii, Walesu i Szkocji organizuje dia dzieci obozy z woodcrafterskim programem.
Czechosłowacka Liga Leśnej Mądrości jest w kontakcie z wszystkimi wymienionymi organizacjami woodcrafterskimi, za wyjątkiem organizacji woodcrafterskich w Irlandii i Jugosławii.
Na terenie czeskich ziemi została założona w 1912 roku woodcrafterska organizacja, póżniejsza Liga Leśnej Mądrości, przez wybitnego działacza profesora Milośa Seiferta (1887–1941), pedagoga średnej szkoły realnej w Przybramiu w Czechach. Profesor Seifert stworzył podwaliny ruchu woodcrafterskiego nie tylko tłunaczeniem wielu dzieł Setona, lecz też własną pisarską i pedagogiczną działalnością, przy czym można3)wspomnieć o jęgo pionierskiej księdzię “Przyrodą i życiem ku czystej ludzkości” (Přírodou a životem k čistému lidství), wydanej w 1920 roku, która została szybko rozpowszechniona i uznana. Prócz tego, organizatorska, metodyczne i ideowa działalność Milośa Seiferta umożliwiła czechosłowackiemu woodcraftowi zapuścić głęboko korzenie zarówno w szeregach młodzieży, jak i dorosłych.
Woodcrafterska organizacja w Czechosłowacji, później ideowo i praktycznie rozbudowana, przeszła przez kilku reorganizacji i przeżyła przymusowe przerwy w swej działałności w latach 1939 aż 1945, później w latach 1949 aż 1968. Władze komunistyczne w Czechosłowacji nie zgodziły się na odnowę organizacji w 1969 roku i tak reaktywowanie prawnie nastąpiło aż w 1990 roku. Wszak nie znaczy to, iż by ruch woodcrafterski w tych latach zamarł; był ze znacznymi wynikami praktykowany wśród organizacji sportowych, rekreacyjnych, turystycznych, w oficjalnym “Pionierze” i innych. Od 1990 roku odnowa ruchu woodcrafterskiego w Czechosłowacji znalazła znaczne echo między publicznością chociaż warunek przestrzegania zasad woodcrafterskich jest czynnikiem raczej regulującym w liczbie grup młodżieży, tęskniącej za romantycznym przeżywaniem wolnego czasu.
“Bizoní vítr” nr 2/1990, Praha
Autor: MUDr. František Kožíšek, 1990
Przekład i uzupełnienia: Milan Klimánek, 1990
