Samotnośc
Jest różnica między samotnością, której szukamy dla uzdrowienia własnej duszy, a samotnością, którą chyba wszystkie stworzenia na tym świecie odczuwają w sposób uciążliwy. Można mówić nawet o jakieś samotności kosmicznej, bowiem ludzki ród intensywnie poszukuje choćby nikłego znaku życia w głębinach niezmiernego Wszechświata.
Człowiek czuje się bardziej bezpieczny w kręgu rodziny, między przyjaciółmi, w drużynie, szczepie, klubie lub grupie. I właściwie od ciebie samego zależy, czy będziesz samotny, bowiem ty sam decydujesz o tym, czy jesteś potrzebny innym ludziom. Ty sam możesz wyłączyć się z ich życia i tylko ty sam możesz do nich wrócić. Drugi człowiek jest w stanie ci pomóc, ofiaruje ci swą przyjaźń i dobroć. Tak samo ty możesz drugiego człowieka wyrwać z kręgu jego samotności, okazując mu swoje zainteresowanie i serce.
Popatrz, przy twojej drodze leży rozbity człowiek na skraju rozpaczy, woła i rozglądając się bezradnie czeka na odpowiedź, ale dochodzi do niego tylko echo jego własnego głosu. Podejdź do niego jak Samarytanin, nachyl się nad nim, obmyj i zaopatrz jego rany, podnieś go i opiekuj się nim.
Uważaj jednak, abyś nie stał się jak ten lewita, który dojrzawszy nieszczęście ludzkie, odszedł. Uważaj, że byś, gdy uciekniesz przed cierpiącym człowiekiem i napotkasz swoich i jego znajomych, nie rozpowiadał o jego poniżeniu i klęsce.
Leśny junak zna jeszcze jedną, zdumiewającą możliwość przezwyciężania losem narzuconej samotności. W tym celu przyjmuje za myśl przewodnią swoje utożsamianie się z przyrodą i zostanie jej częścią, co oznacza jak najczęstsze przebywanie na łonie natury, z przyrodą na ty. Pomyśl o tym, że masz brata w każdym żywym stworzeniu, siostrę w każdej roślinie, przyjaciela w każdym kamieniu, pozwoli ci na dobre samopoczucie i na to, że nie będziesz się czuł osamotnionym.
Zastanów się nad tym głęboko.
