Pokračování textu ze strany 10
18
Z przyrodą można się porozumieć w najrozmaitszy sposób. Człowiek jednak musi być do tego przystosowany i otwarty na subtelne, ciche głosy przyrody. Jeśli wezmę z sobą do lasu wszystkie kłopoty domowe, rodzinne i miejskie, to nie usłyszę opowieści przyrody w ogóle. Wędrówka wśród przyrody jest wtedy tak samo bezwartościowa, jak gdybym szedł asfaltową ulicą miasta lub więziennym korytarzem z workiem na głowie.
19
Wielką radością i wielkim, kojącym uspokojeniem jest siedzenie w ciszy, w samotnym miejscu u pnia wielkiego drzewa, z widokiem na spokojny, piękny zakątek przyrody i słuchanie szumu wiatru w koronach drzew i wołania ptaków w gałęziach. Najlepszym, co możemy uczynić dla ukojenia swej duszy i dla rozwoju swego “ja”, jest wybranie sobie takiego miejsca dla dorywczej medytacji.
20
W przyrodzie musisz całkowicie zapomnieć o sobie, lub jeszcze lepiej, musisz odczuwać siebie samego we wszystkim. “Nawet to drzewo to jestem ja, także tamten lecący ptak to jestem ja i tamta skała to jestem ja”.
21
Wszystko może stać się stereotypem. Jeśli przyzwyczaimy się chodzić do świata przyrody, jak maszyny, które przejdą swoich cztery czy pięć kilometrów za godzinę, podczas gdy głowa jest nabita kłopotami i problemami, a serce zobojętniałe i zagłuszone na skutek niewłaściwego i niezadowalającego codziennego życia, wtedy przyzwyczaimy się powracać z przechadzki tak samo ubodzy, czy też tak samo źli i popełniający błędy, jak wtedy, kiedy na nią wyruszyliśmy. Nasza zatem wędrówka w świecie przyrody staje się tylko bezwartościową rutyną. Zgadzam się z Henrym Davidem Thoreau, że każda wycieczka do świata przyrody winna stać się szukaniem Ziemi Świętej, pielgrzymką do Ziemi Świętej. Pielgrzymka nie musi prowadzić tylko do tradycyjnego miejsca odpustowego. Pielgrzymujemy do pierwszych pierwiosnków, do zagonów kokoryczki w łęgowym lesie, do przezroczystych strumieni górskich potoków – taka pielgrzymka jest pielgrzymką i do siebie samego. A przy każdej takiej pielgrzymce może wydarzyć się cud…
22
W pewnym sensie każda pielgrzymka jest powrotem. Każdy powrót jest drogą do domu. Powrót jest także drogą do tego,co było dawniej, a to, co było dawniej, jest pierwotniejsze. U źródła życie było mocniejsze i czystsze. Powracajmy do źródeł! A właściwa droga do przyrody winna być w tym sensie powrotem.
