Stránka:bw-tom9.djvu/122

Woodcraft - leśna wiedza i leśne braterstwo wraz z zakazem czeskiego woodcraftu w 1948 roku, lecz trwale działał w półle- galnym środowisku obozowiczów, sportowców, turystów i skautów. Tam leśna mądrość rozwijała się zwłaszcza w łonie dziecięcych szczepów. Bardzo poważnym wydarzeniem w 1970 roku, w atmosferze totalnego komuni- stycznego tłumienia wolnego myślenia, było wydanie czeskiego przekładu „„Księ- gi leśnej mądrości” Setona w opracowaniu Miłosza Zapletala, zasłużonego pisarza i skautowego działacza. Nie małym osiągnięciem czeskiego woodcraftu było roz- powszechniające się używanie przy obozowaniu indiańskich namiotów tipi, przy czym obok elementów zewnętrznych folklorystyki indiańskiej między czeską młodzieżą zapuścił swoje korzenie model indiańskiej wiedzy według Setona. Wydarzenia „aksamitnej rewolucji” w byłej Czechosłowacji umożliwiły ożywienie organizacji woodcrafterskiej — Ligi leśnej mądrości. Ognie nowej wolności zapłonęły jasnym płomieniem na czeskich i słowackich terenach: w Czechach, Morawach, na Śląsku Opawskim i Cieszyńskim. Dnia 2 czerwca 1990 roku wyzwolona została tłumiona przez lata myśl puszczańska. Jak bajkowy egipski nieśmiertelny ptak Feniks, powstały z własnych popiołów i odmłodzony, tak ruch woodcrafterski odtworzył się z kilku szczepów, które przetrwały „czasy niesprzyjające”. Ruch ten powstał głównie z praskich i wywo- dzących się z okolicy Pragi, grup pracujących dotąd pod egidą sportu i turystyki. Powstał zarząd Ligi i zaczęło wychodzić czasopismo „Bizonf vitr" /Wiatr bizoni/ i informator „Totemovą deska /Tablica totemowa/. To odrodzenie poprzedzone było długą drogą woodcraftu do serc czeskich i słowackich obozowiczów, trampów, skautów i woodcrafterów. W tym wzglę- dzie zasłużył się wielce Miłosz Seifert, który udostępnił myśli woodcrafterskie, przetłumaczył podstawowe dzieła E. T. Setona 1 wzbogacił je swym własnym poglądem na program ruchu. Czas sukcesów i niepowodzeń Opisane w poprzednim rozdziale okoliczności spowodowały wzrost sympatii do nielegalnej dotąd Ligi leśnej mądrości, napełniony entuzjazmem, ofiarnością i wspaniałymi momentami niepowtarzalnego ,,po raz pierwszy” tych wszystkich, którzy o puszczaństwie dotąd tylko marzyli, niestety bez możliwości wzajemnej refleksji i bez kontynuowania wspólnego postępu. Po 1990 roku, w życiu Ligi leśnej mądrości, wystąpiły oprócz niewątpliwych sukcesów również pomyłki i błędy. Ze strony praskich organizatorów został 120