Stránka:bw-tom9.djvu/152

Leśny Almanach Bracia i matka Zbożowej Śnieci byli zaskoczeni, że piękny młodzieniec ożenił się z tak brzydką dziewczyną, ale byli zadowoleni, że młodzieńca mogli przywitać w ich domu. Kiedy przyszedł czas wieczerzy, Zbożowa Śnieć odeszła do innego pomieszczenia, z którego przyszła na wieczerze inna, przepiękna kobieta i usiadła z wszystkimi do stołu. Tęczowa Młodość zastanawiał się, dla czego jego żona nie jest obecna, lecz nie pytał o to. Kiedy przyszedł czas Snu, jego szwagier wyjaśnił mu, że ta przepiękna kobieta jest jego małżonką, dziewczyną Zbożowa Śnieć. Jej ciemna cera i brzydkie rysy były tylko maską, którą w nocy odkładała i pokazywała się, jaka naprawdę była, tylko swojej rodzinie. W rzeczywistości nie była zwykłą kobietą, lecz boginią! Dziewczyny, które chciały wyjść za mąż za Tęczową Młodość, były rozłosz- czone i zazdrościły jego żonie. Stroiły sobie z niego żarty, lecz on nie troszczył się o to bo wiedział, że jego żona w rzeczywistości jest piękniejsza niż którakol- wiek z dziewczyn. Po kilku latach powiedziała Zbożowa Śnieć, że jako bogini nie będzie już żyć z śmiertelnikami a z całą swoją rodziną znikła w ziemi. Na miejscu, gdzie odeszła do Ziemi, Indianie Hopi do dziś modlą się do Zbożowej Śnieci jako do bogini i proszą ją, aby przesłała im dobre ziarno. Ernest Thompson Seton: „Opowieści od obozowego ognia” JZKHZKHŻK 150