Marcowe rozważania o ascezie i miłości
Dzisiejsza kultura, która o tej prawdzie zupełnie zapomniała, jest zbudowana z gruntu fałszywej wizji człowieka. Obecny w mass mediach i reklamiarsko- marketingowych działaniach człowiek, to wyłącznie odbiorca zmysłowych wrażeń. Twórcy kształtu cywilizacji grzeszą żenując niewiedzą, jeśli chodzi o ludzką naturę, dlatego z programu działań człowieka wyeliminowali wysiłek.
Za „najwyższe wartości” moralne uważa się tolerancję i nieskrępowaną wol- ność, która faktycznie nie jest wolnością, tylko uleganiem zmysłowym zach- ciankom. Dzięki królowaniu takich „wartości” wzrastają obroty firm zajmujących się produkcją pornografii i innych publikacji przynoszących płytką radość albo wręcz ogłupienie. Proporcjonalnie do wzrostu tych obrotów wzrasta też liczba „wiecznych młodzieńców”, ludzi niezdolnych do stawiania czoła przeciwnościom, jakie niesie ze sobą życie. Ich rozwój, wskutek braku potrzebnego wysiłku, zatrzymał się w późnym dzieciństwie.
Asceza nie jest niepotrzebnym dodatkiem do życia, na który mogą sobie poz- wolić mnisi, czy ludzie żyjący z dala od świata. Jest ona konieczna dla każdego, kto nie chce zmarnować swojego życia, jej uprawiania domaga się ludzka natura. W moralnym życiu ludzkim bezustannie bowiem trwa swoisty konflikt między zmysłami a duchową częścią tej natury. Prawdziwie po ludzku żyjemy jedynie wówczas, kiedy nasze władze wyższe, duchowe - rozum i wola - panują nad pożądaniami zmysłowymi. Tylko przy tym panowaniu możliwe jest życie dobre. Osiągnięcie panowania władz duchowych nad władzami niższymi ..text pokračuje
