Woodcraft – nadzieja tonącej ludzkości
Ludzkość poczyna powoli tonąć, dusić się. Wycieńcza się i zabija z własnej winy. Niezmierny, bezwzględny i bezmyślny egoizm doprowadził penetrowanie przyrody ponad miarę. Został przekroczony wszelki limit, w którym można było jeszcze przystępować do odnowy i regeneracji ograniczonych sił przyrody. Nigdy już nie powróci na naszą Ziemię istnienie wielkiej liczby zwierzęcych i roślinnych gatunków – jedynych, niezastąpionych postaci życia! Już nigdy nie odnowi się jedyny, autentyczny wdzięk krainy tam, gdzie został w brutalny sposób zdewastowany!
Istnieje szereg teorii i planów, w jaki sposób uratować, co jeszcze można i w jaki sposób przynajmniej zwolnić zły i zgubny rozwój rzekomej cywilizacji.
Prawdziwą szkodą jest, że do tej pory w świecie jest zbyt mało znana filozofia leśnej mądrości – woodcraftu. Seton ją przemyślał i położył jej podwaliny w czasach, kiedy nie było jeszcze na tyle aktualne rozpaczliwe wołanie ginącej przyrody, a w Polsce dopiero co zaczynało się przeczuwać owe aspekty, które nowoczesny woodcraft powinien uwzględniać. I tylko wiedza leśnej mądrości daje nadzieję – jest po prostu ratującą i pomocną ręką!
Usiłujmy więc z całej siły, ażeby ową możliwość pojęło i przyjęło coraz więcej ludzi. Pogłębiajmy studnię Setona, by z niej mogło pić coraz więcej potrzebujących ludzi.
Poważać powszednie dary życia
Dopiero wtedy, gdy coś tracimy, dopiero wtedy, gdy doprawdy czegoś nie mamy, odkrywamy właśnie prawdziwą wartość tego i więcej doceniamy. Dlatego jest dobre i pożyteczne dla kształtowania osobowości, jeśli nawet czasem:
