Pokračování textu ze strany 22
… “Księgę leśnej mądrości” przed wielu dziesiątkami lat i w środowisku niezmierzonych, wolnych przestrzeni Północnej Ameryki. Bardziej sprzyjające warunki panowały w czasach, kiedy ruch woodcrafterski zakorzeniał się w Europie, gdy jeszcze było możliwe swobodne obozowanie i gdy nasz kraj nie był jeszcze tak bardzo przeludniony, ani zniszczony gęstą siecią komunikacyjną i zgubnie działającym nadmiernym przemysłem.
Kierując się instynktem samozachowawczym powinniśmy uzupełniać podstawy woodcraftu o cały szereg nowoczesnych przejawów, z których kwestie ekologiczne wyrastają w problemy wręcz tragiczne. Jednak twierdzenie, że w naszym kraju nie ma nowych warunków dla woodcrafterskiej praktyki, jest zaślepieniem lub zamykaniem oczu wobec nowej rzeczywistości.
Nasz dzisiejszy leśny junak – woodcrafter powinien nauczyć się korzystać nawet z najbardziej skromnych możliwości i okazji dla własnych celów, dla swojej pracy i swoich zdrojów radości, bez których leśna wiedza zostałaby tylko szarą regułą lub urzędowym wypełnianiem formularzy za osiągnięte stopnie Orlich Piór. Każdy skwerek miejski, każdy jak najmniejszy ogródek może być inspiracją rozwoju ducha. możliwość spojrzenia na modre niebo, chociaż ograniczone kamiennymi tamami ulic i zabudowań miejskich, może coś przypominać wrażliwemu i otwartemu sercu. Tak więc nawet rzadkie wycieczki poza miasto, w przyrodę, będą procentować w codziennym życiu ucznia leśnej mądrości.
Pustułki, zagnieżdżające się coraz częściej na wieżach kościołów i na wysokich budynkach miejskich, łabędzie, których nawet na brudnych rzekach jest zadziwiająca ilość, kosy, drozdy i wiele innych śpiewających ptaków w ogrodach miejskich i w parkach – to wszystko nam również w dni powszednie przypomni coś z wielkiej Księgi przyrody. Domniemywać, iż mogę być woodcrafterem tylko przez okres kilku tygodni urlopu lub ferii, jest nonsensem. Albo przyjmiesz woodcraft, jako codzienne credo życia, jako lifecraft (sztukę życia) albo woodcraftu, w jego najgłębszej istocie,w ogóle nie pojmujesz.
Zastanówmy się więc, w jaki sposób uzupełnić i poszerzyć dziedzictwo Setona o naglące aspekty dzisiejszych czasów.
Preludium
Za oknami świt czerwony,
Jeszcze sennych szelest drzew,
Słońce wraca z drugiej strony,
Ptak zbudzony zaczął śpiew.
Ach! dzień dobry wam, kasztany,
wodo pełna srebrnych lśnień!
Jeszcze jeden darowany
Cudownego życia dzień!
