Myślistwo
Czym jest myślistwo i jak można je zdefiniować?
Jest to użycie pułapek lub innych form broni do łapania i/lub zabijania dzikich zwierząt. Obejmuje to również proces ich tropienia lub ścigania z tym samym zamiarem. Istnieje mnóstwo broni, których można w tym celu użyć oraz technik, które można zastosować, aby skutecznie przeprowadzić polowanie. Ludzie polują na dzikie zwierzęta dla zdobycia pożywienia, w celach rekreacyjnych i głównie dla regulacji ich liczebności.
W aspekcie tym ważna jest też eliminacja nadmiaru drapieżników i szkodników. Dzikie zwierzęta dostarczają też skóry, trofea i futra.
Polowania zwykle odbywają się przy użyciu psów myśliwskich.
Polowanie z udziałem psa myśliwskiego to technika łowiecka, która jest efektywnie wykonywana w zespole lub indywidualnie. Psy takie muszą być odpowiednio przeszkolone, aby skutecznie współpracować z myśliwym w celu pomyślnego polowania. Dobrze wyszkolony pies może być niekończącym się atutem dla myśliwego.
Najlepiej też, jeśli należy do którejś z ras psów myśliwskich – np. wyżły, setery, teriery czy charty. Równie dobrze mogą też jednak spisywać się odpowiednie pokrojowo i charakterem mieszańce. Psy myśliwskie są skuteczne szczególnie do tropienia, wystawiania i ścigania zwierzyny łownej. Nic dziwnego, że wielu myśliwych to jednocześnie wielcy fani psów, uwielbiający ich używać podczas polowań.
Historia myślistwa.
Już nasi przodkowie hominidy polowały. Człowiek jest przecież stworzeniem wszystkożernym. Potem, gdy rolnictwo i hodowla zwierząt stały się bardziej rozpowszechnione, myślistwo często nadal pozostawało częścią kultury ludzkiej. Do dzisiaj dotyczy to krajów, gdzie pozwala na to dziewicze jeszcze środowisko i warunki społeczne. Społeczeństwa zbieracko-łowieckie przetrwały, nawet jeśli były coraz bardziej ograniczone do obszarów marginalnych.
W systemach rolniczych polowanie służyło też zabijaniu zwierząt szkodliwych i polujących na zwierzęta domowe. Celem były też próby wytępienia zwierząt postrzeganych przez ludzi, jako rywalizacja o zasoby, takie jak woda czy pasza. Kiedy polowanie przeniosło się z działalności na własne potrzeby na działalność społeczną, pojawiły się dwa konkretne trendy. Chodzi o rozwój roli myśliwego specjalistycznego, ze specjalnym wyszkoleniem i wyposażeniem.
Drugi trend, to polowanie jako swoisty „sport” dla osób z wyższych klas społecznych. Myślistwo w tym drugim nowym aspekcie stało się więc już bardziej luksusem, niż koniecznością. Niebezpieczne polowanie np. na lwy czy słonie, często konno lub z rydwanu, pełniło funkcję podobną do turniejów i sportów męskich. Polowanie uznano więc za zaszczytną, nieco współzawodniczą rozrywkę, pomagającą arystokracji ćwiczyć umiejętności wojenne w czasie pokoju. W większej części średniowiecznej Europy klasa wyższa uzyskała wyłączne prawa do polowań na obszarach feudalnego terytorium.
Dziczyzna na tych terenach była wykorzystywana jako źródło pożywienia i futer. Często dostarczali je zawodowi myśliwi. Myślistwo było też jednak formą rekreacji dla arystokracji. Wagę tego można dostrzec m.in. w legendach o Robin Hoodzie. Jednym z głównych zarzutów stawianych banitom był wtedy bowiem fakt „polowania na królewskie jelenie”. Natomiast osadnicy w koloniach amerykańskich czy afrykańskich parali się demokratycznie polowaniem na wszystkie możliwe gatunki. Obecnie myślistwo ma charakter przede wszystkim regulacji liczebności i kondycji dzikiej zwierzyny.
