Myslivost
Co je myslivost a jak bychom ji mohli definovat?
Jedná se o použití pastí a jiných forem zbraní k chytání či zabíjení divokých zvířat. To zahrnuje i proces jejich vyhledávání nebo pronásledování se stejným cílem. Existuje řada zbraní, které lze k tomuto účelu použít, a technik, které lze použít k úspěšnému provedení lovu. Lidé loví divoká zvířata pro potravu, pro zábavu (rekreaci), ale hlavně aby regulovali jejich počty.
V tomto ohledu má svůj význam také v eliminaci přemnožených predátorů a škůdců. Divoká zvířata také poskytují kůže, trofeje a kožešiny.
Při tomto lovu se obvykle používají lovečtí psi.
Polowanie z udziałem psa myśliwskiego to technika łowiecka, która jest efektywnie wykonywana w zespole lub indywidualnie. Psy takie muszą być odpowiednio przeszkolone, aby skutecznie współpracować z myśliwym w celu pomyślnego polowania. Dobrze wyszkolony pies może być niekończącym się atutem dla myśliwego.
Najlepiej też, jeśli należy do którejś z ras psów myśliwskich – np. wyżły, setery, teriery czy charty. Równie dobrze mogą też jednak spisywać się odpowiednie pokrojowo i charakterem mieszańce. Psy myśliwskie są skuteczne szczególnie do tropienia, wystawiania i ścigania zwierzyny łownej. Nic dziwnego, że wielu myśliwych to jednocześnie wielcy fani psów, uwielbiający ich używać podczas polowań.
Myslivost v historii.
Już nasi przodkowie hominidy polowały. Człowiek jest przecież stworzeniem wszystkożernym. Potem, gdy rolnictwo i hodowla zwierząt stały się bardziej rozpowszechnione, myślistwo często nadal pozostawało częścią kultury ludzkiej. Do dzisiaj dotyczy to krajów, gdzie pozwala na to dziewicze jeszcze środowisko i warunki społeczne. Społeczeństwa zbieracko-łowieckie przetrwały, nawet jeśli były coraz bardziej ograniczone do obszarów marginalnych.
W systemach rolniczych polowanie służyło też zabijaniu zwierząt szkodliwych i polujących na zwierzęta domowe. Celem były też próby wytępienia zwierząt postrzeganych przez ludzi, jako rywalizacja o zasoby, takie jak woda czy pasza. Kiedy polowanie przeniosło się z działalności na własne potrzeby na działalność społeczną, pojawiły się dwa konkretne trendy. Chodzi o rozwój roli myśliwego specjalistycznego, ze specjalnym wyszkoleniem i wyposażeniem.
Drugi trend, to polowanie jako swoisty „sport” dla osób z wyższych klas społecznych. Myślistwo w tym drugim nowym aspekcie stało się więc już bardziej luksusem, niż koniecznością. Niebezpieczne polowanie np. na lwy czy słonie, często konno lub z rydwanu, pełniło funkcję podobną do turniejów i sportów męskich. Polowanie uznano więc za zaszczytną, nieco współzawodniczą rozrywkę, pomagającą arystokracji ćwiczyć umiejętności wojenne w czasie pokoju. W większej części średniowiecznej Europy klasa wyższa uzyskała wyłączne prawa do polowań na obszarach feudalnego terytorium.
Dziczyzna na tych terenach była wykorzystywana jako źródło pożywienia i futer. Często dostarczali je zawodowi myśliwi. Myślistwo było też jednak formą rekreacji dla arystokracji. Wagę tego można dostrzec m.in. w legendach o Robin Hoodzie. Jednym z głównych zarzutów stawianych banitom był wtedy bowiem fakt „polowania na królewskie jelenie”. Natomiast osadnicy w koloniach amerykańskich czy afrykańskich parali się demokratycznie polowaniem na wszystkie możliwe gatunki. Obecnie myślistwo ma charakter przede wszystkim regulacji liczebności i kondycji dzikiej zwierzyny.
