Stránka:boufall.djvu/58

Pokračování textu ze strany 57

… w razie szczególnego odznaczenia się. Chłopiec, któryby złamał słowo honoru lub dopuścił się jakie­goś czynu, sprzecznego z etyką, podlega „karze śmier­ci,” to znaczy wydaleniu z drużyny z pozbawieniem znaczka. Sygnałem każdego patrolu do rozpoczęcia zajęć jest śpiewka, złożona z dwóch zwrotek: „in gonjame, gonjame – inwubu, ja-bo, ja-bo, inwubu,“ co znaczy: „on jest lwem! — tak, jeszcze lepiej, bo hipo­potamem!”

T. zw. „prawo skautowe,” którem każdy skaut obowiązany jest kierować się w swem codziennem życiu, polega na wyciągnięciu wszystkich konsekwencyj z ogólnej zasady związku: „bądź gotów!,” Bądź gotów duchem, to znaczy: pamiętaj, nietylko o tem abyś wyrobił w sobie bezwarunkowe po­słuszeństwo dla każdego rozkazu swojego bezpo­średniego zwierzchnika, lecz i abyś zawsze prze­myślał dokładnie zawczasu każdy wypadek i każdą sytuacyę, w której możesz się znaleźć, tak abyś za­wsze wiedział, jak masz postąpić. Bądź gotów ciałem, to znaczy: dbaj o wyrobienie siły, zręcz­ności i sprawności fizycznej, abyś rzeczywiście był w stanie wykonać to, co w danej chwili będzie two­im obowiązkiem.

Przykazania „kodeksu honorowego” skautów są następujące:

1) Skaut zasługuje bezwzględnie na wiarę, i można polegać zawsze na nim jak na Zawiszy, zarówno wówczas kiedy coś twierdzi lub czemuś przeczy, jak i wówczas gdy ma do spełnienia ..text pokračuje