Stránka:bw-tom9.djvu/124

Leśny Almanach popełniony - dziś niestety już nie do naprawienia - błąd, spowodowany fałszywym poczuciem wyłącznego prawa wykładania teorii i praktyki woodcrafterskiej. Po prostu odmówiono /nawet na pryncypiach federatywnych, połączenia Ligi z wcze- Śniej i niezależnie powstałą na wiosnę 1990 roku na Ziemi Ostrawskiej organiza- cji typu woodcrafterskiego. Organizacja ta po swoim zarejestrowaniu skupiła około dwóch tysięcy członków, a wiec więcej niż kiedykolwiek liczył poczet członkostwa Ligi. Pod nazwą „Woodcrafter — liga leśnej mądrości dzieci i młodzieży” w ciągu lat stopniowo odstępowała od pierwotnie przyjętego programu setonowskiego woodcrattu. Dziś pracuje raczej jako organizacja masowego typu, praktykując nowoczesne dyscypliny sportowe 1 rekreacyjne. Dalszym dużym błędem kierownictwa Ligi w dziedzinie ideowo metodycznej treści działania było uparte dążenie do ortodoksyjnego trzymania się reguł seto- nowskiego woodcraftu lat trzydziestych, w czym wyróżniła się kierująca grupa Ligi, reprezentowana przez naczelnika, ogniowca i przez nich popieranego euro- indiańskiego szczepu „Biały Wampum”. Nie wzięto pod uwagę potrzeby objęcia swoją działalnością czeskiego pojęcia leśnej mądrości według Miłosza Seiferta, a ponadto zignorowana została droga dziecięcych szczepów lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Rozłam, który powstał w wyniku postaw ówczesnego kierownictwa Ligi, spowodował nie tylko odpływ członków, w tym wybitnych działaczy Ligi, lecz również stał się przyczyną stagnacji ideowej w organizacji. Do tego dołączył się spór o wprowadzenie niezbędnych zmian w przestarzałych tekstach „Zwitku kory brzozowej woodcraftu”, błędnie uzasadniany potrzebą na- zbierania doświadczeń w tej zasadniczej kwestii. W związku z tymi pomyłkami, doprowadzonymi arogancją w kierowaniu organizacją przy poczuciu suwerenno- ści, nastąpiło w Lidze 1deowo-organizacyjne zahamowanie, doprowadzając do licznych rezygnacji szeregu wartościowych woodcrafterów i całych szczepów z uczestnictwa w życiu Ligi. Woodcrafterska bibłlia-„Zwitek kory brzozowej” Podstawowym źródłem ukierunkowania drogi woodcraftera jest wzmiankowa- ny już „Zwitek kory brzozowej woodcraftu”. W „Zwitku” opisane są warunki osiągnięcia poszczególnych Orlich Piór za „czyny” i „wielkie czyny”. W porównaniu do skautingu Baden-Powella metody wychowawcze woodcraftu posiadają bardziej wyrazistą indywidualną i psychologiczną podstawę, realizowaną na zasadach koedukacji. Prócz demokratycznej struktury szczepowej, skompono- 122