Stránka:bw-tom9.djvu/131

Indianizm jako element wychowawczy w ruchu woodcrafterskim INDIANIZM JAKO ELEMENT WYCHOWAWCZY W RUCHU WOODCRAFTERSKIM Woodcraft założony jest nie tylko na skutecznych i bezpośrednich obserwa- cjach przyrody, lecz również na odkryciach nowoczesnej nauki przyrodniczej. Podstawą jego systemu wychowawczego jest teza, iż rozwój osobnika powtarza w formie skróconej rozwój gatunku. Chłopiec 1 dziewczyna, zanim dorosną i ujmą w swoje ręce funkcję w nowocze- snej społeczności, przechodzą złożony rozwój. Z przyjemnością podporządkują się prawom grupy rówieśników, zbliżając się do przyrody, do zwierząt, zajęci myślą o łowach i walce, chętni do wypróbowania podstawowych samozachowaw- czych funkcji: budowania mieszkania, przygotowania strawy, troski o odzież, obchodzenia się z prostymi narzędziami, ozdabiania swoich rzeczy i środowiska najprostszymi środkami, które są pod ręką, stowarzyszenia się w celu wzajemne- go wypróbowania sił i współpracy przy uroczystych ceremoniach. Młodzi ludzie przy tym poznają praktyczne działanie elementarnych reguł moralnych i zasad współżycia, a więc poznają to najważniejsze, czego będą w przyszłej życiowej ry- walizacji i politycznych wydarzeniach demokratycznej społeczności potrzebować. W ten sposób z egoistycznych, prymitywnych stworzonek stają się społecznie zorientowanymi ludźmi. Ernest Thompson Seton, z żywymi wspomnieniami junackich lat, jak je przed- stawił w „Dwu dzikusach”, „Rolfie w lasach” i w swojej autobiografii „Droga przez życie i przyrodę”, wszystko to dobrze pojmował i wyciągnął z tego praktyczne wnioski. Wiedział dobrze, że młodzieży potrzebny jest barwny, bliski 1 życiem kipiący, bohaterski i prostolinijny wzór, który można rozumieć i później naśladować w życiu na obozie. Sam Seton-Czamy Wilk wypowiada się o tym, jak szukał takiego konkretnego żywego wzoru, lecz wszystkie postacie białej rasy, które wchodziłyby w grę, po kolei odrzucił, widząc małą ich przydatność do tego celu. Zdecydował się na wzór Indianina, pierwotnego, bohaterskiego czło- wieka, żyjącego w prosty sposób w naturalnym środowisku i w harmonii z nim. Białą cywilizację uważał Seton w jej istocie za materialną /dziś powiedzielibyśmy konsumpcyjną/, natomiast kulturę czerwonego człowieka za wyraźnie duchową, 129