Stránka:bw-tom9.djvu/137

Indianizm jako element wychowawczy w ruchu woodcrafierskim dów gnębionych, uciskanych i wyniszczonych, ze względu na analogiczne do- świadczenia historyczne narodu własnego, uciskanego przez potężnych sąsiadów. Jeśli patrzylibyśmy na indianizm oczyma następującej całoeuropejskiej integra- cji, posiada indianizm bezsporną zaletę, bowiem jest on dla wszystkich narodów europejskich kosmopolitycznym, skupiającym elementem, pozbawionym nacjonalizmu. Odwrotnie, dokąd mielibyśmy na myśli niebezpieczeństwo wynaradawiania i z niego płynącego lekceważenia czy ignorowania tradycji własnego narodu, przychylimy się na pewno ku elementom słowiańskim. W czeskim woodcrafcie odzywały się po pierwszej wojnie światowej w świeżo usamodzielnionym narodzie mocne odgłosy i tradycje pierwotnych drużyn czeskich Psiogłowców i słowackich Górnych Chłopców. Teraźniejszość kosmopolityczna naprzeciwko temu przeżywa eksplozję ortodoksji indiańskiej, w niepożądany sposób „pokrzepiony” przez euroindianizm. Na szczęście całkowity obraz czeskiego woodcraftu urozmaica szczep archeologii eksperymen- talnej, nawiązujący do tradycji naszych przodków, jak też niektóre szczepy i grupy „zalesiaków” londonowskich. Libor Pecha — Norek Samotól: „Kniha o woodcraftu”. Katowice, 1995 135