… umiejętności i na „siłę ducha”. Przy ogniu spotykamy się tylko w czasie przy- gotowania strawy, przy zlecaniu nowego zadania czy przy wieczornej pogawędce. Do spania możemy kłaść się trochę wcześniej, niż jest to obycza- jem w górskich schroniskach lub w czasie letnim na obozie: tak piękną noc pod warstwą śniegu powinniśmy dobrze wykorzystać.
Warto też wspomnieć o zimowym biwakowaniu w indiańskim namiocie tipi, wyposażonym w płachtę rośną czyli lining. Ten namiot jest do tego celu jak najbardziej przydatny: zgromadzi się w nim więcej osób i można go dostate- cznie wygrzać. Potrzebne jest wszak usunięcie śniegu aż po ziemię z całego poziomego rzutu tego namiotu.
Przy wyprawie do zimowej przyrody nie zapominamy o stosownym ubraniu. Jeśli będziemy budować śniegowy schron, śniegową zasłonę czy eskimoskie igloo, niezbędne są dla nas zapasowe rękawice i spodnie, które się przy budowaniu zmoczą; na suszenie w mrozie przy ogniu nie możemy liczyć. Do rezerwowych rękawic dopakujemy w domu też rezerwowe skarpety. Nogawki spodni możemy ochronić nawlekami - kamaszami, które są przymocowane do butów i sięgają pod kolana. W ten sposób uniemożliwimy wpadaniu śniegu do butów i nogi pozostaną przez cały dzień suche, co jest podstawowym warun- kiem sukcesu przy obozowaniu w zimie. Ważne jest wspomniane już odpowiedne ubranie i ciepłe skarpety na noc.
Zima jako pora roku jest na tyle piękna, że szkoda jest przesiedzieć w domu przy piecu z upragnionym oczekiwaniem, kiedy śnieżyce wysuną swoje główki z ziemi. Jeśli nie wierzycie, spakujcie biegówki i wszystko co potrzebne 1 hajda do zimowej przyrody, zawinąć się do Śśniegowej pierzyny, jak to czynią wszyscy pozostali mieszkańcy lasu. Dużo powodzenia!
