Stránka:bw-tom9.djvu/126

Leśny Almanach innymi pątnikami. Za każdy wykonany „czyn” lub „wielki czyn” przybywa Orle Pióro do fikcyjnej indiańskiej przepaski, a pątnik postępuje o kroczek wyżej po stokach Góry. Leśny tytuł oznacza miejsce, które pątnik do tej pory osiągnął w drodze na Górę Poznania. Chyba nie ma wątpliwości, że woodcraft nigdy nie będzie ruchem masowym. Jego metodyka nie jest usposobiona do prostego przekazywania, więc każdy powinien dotrzeć do celu własną drogą. Kiedy mówiliśmy o rzadkiej, wspólnej sile chwili, która pozwała opuścić zwykły przedział powszednich trosk, to wtedy wielką rolę odgrywa mistyka woodcraftu. Ta kwestia jest złożona, lecz w bardzo prosty sposób można powiedzieć, że nieodzowna atmosfera ceremonii i obfitość mistyczna jest opoką woodcraftu. Przy tym niezbędna jest znajomość i respektowa- nie pewnej granicy, która powinna w sposób wrażliwy wyznaczać przestrzeń dla fantazji, malowniczości i „podnoszenia duchowego. Dla każdego z nas ta granica leży gdzieś indziej i nie można jej — szczególnie u dzieci — dowolnie przesuwać. W ruchu woodcrafterskim malowniczość ma magiczny wpływ na podświadome cechy osobiste i dotyczy leśnych imion, barwnych strojów, obrzędów, mistyki ognia obozowego oraz malowniczego i dostojnego zachowania woodcrafterów. Dla zrównoważenia mistyki w woodcrafcie XXI wieku jest jeszcze dużo przestrzeni i ta kwestia nie będzie chyba przyczyną podstawowych rozbieżności. Będzie też w pełni przestrzegana reguła o respektowaniu wiary poszczególnych członków — woodcrafterów. Poselstwo Indianina Spostrzegawczy i uważny czytelnik dzieł Setona domyśla się, iż nawet taki marzyciel, jakim był Seton — Czarny Wilk, nie zamierzał zmienić zmęczonego cywilizacją białego człowieka w Indianina. Odwrotnie, ze wszystkich sił zbierał przykłady i dowody na to, jak można przedstawić Indianina jako wzór, godny naśladowania. Miał na myśli aktywne, przemyślane 1 pełne sensu naśladowanie Indianina, nigdy jednak jego ślepe kopiowanie. Nie przejmowanie jego kultury i duchowości, lecz polepszanie kultury i duchowości własnej. Nie dążenie do indiańskiego sposobu myślenia, lecz wzbogacanie własnej myśli o mądrości, którą w obfitej mierze znalazł w naturalnym społeczeństwie według wzoru idealnego czerwonego człowieka. Celem woodcraftu bowiem nie jest wychowywanie wood- craftera na Indianina, a jeśli taki obraz przeszedł do świadomości publicznej, jest to głęboki błąd, mający swoje korzenie w postawie byłego dowództwa Ligi w latach 1990 do 1996. A więc odwrotnie, podstawową myślą jest podniesienie ducha przez 124