Indianizm jako element wychowawczy w ruchu woodcrafterskim Wyszumienie się i kultywowanie sił instynktowych i instynktów
Nie tylko nasza fizyczna struktura i funkcja, lecz też wszelka ludzkość polega na pewnej organicznej istocie. Młodość nie powinna tłumić w sobie biologicznych impulsów, lecz pozwolić im działać w rozwijającej się nieszkodliwej formie gry i przeprowadzić ją do dojrzałości w transformowanym, uduchowionym podobień- stwie. W różnych częściach świata, nawet w Europie do dziś wybuchające wojny i zbrojne spięcia, doprowadzone całą grozą bestialskiej brutalności, pokazują ile tkwi w nas łowieckiej i walecznej agresywności. Można ją wszak wyładować w terenowych grach w przyrodzie i w przyzwoitej rywalizacji sportowej i wysubtelnić ją pod kontrolą intelektu, przyzwyczajonego do dotrzymania reguł „fair play”.
Indiańskie gry i gra w Indian są do tego jakby stworzone. Zauważmy tylko, jak rezonuje serce przy brzmieniu bębnów i bębenków, jak krew zacznie szybciej krążyć w rytm dzikiego tańca, jak wszechstronnie rozgrywa ciało indiański lakros! A co dopiero gry tropiące w wolnej, bogato ukształtowanej krainie!
Etos grupy społecznej — szkoła demokracji
Jeśli tutaj mowa o etosie, to chodzi tu o całokształt norm regulujących zachowanie członków danej zbiorowości. Amerykański badacz przeszłego stulecia, Lewis Henry Morgan, który został przyjęty jako członek równoprawny irokezkiego szczepu Seneca, a który na studium społeczności rodowej w pradawnej epoce ukazał, jak celowo, organicznie i z jakimi efektami demokratycznymi była organizowana rodowa społeczność indiańska. Wynikiem tej organizacji byli dumni, waleczni, zdyscyplinowani, lecz w swoich sercach wolni Indianie, których wytrzymałość i moralność podziwiamy po dziś dzień, chociaż owa instytucja społeczności rodowej należy już do przeszłości. Szczep podzielony na rody /klany/ jest podstawową jednostką organizacyjną życia woodcrafterskiego, naśladuje w celowo zmienionej formie społeczny ustrój indiański, ma swoje reguły wyrażone w systemie szczepowym w „Zwitku kory brzozowej woodcraftu” i w innych dziełach. Dobrowolne podporządkowanie się wszystkim tym regulaminom i postanowieniom szczepowym jest podstawową szkołą życia w społeczności demokratycznej, która jest potrzebna społeczności jak sól.
Tradycje woodcrafterskich sejmów, obrad, rozmów 1 rozlicznych ceremonii, ustanowionych przez Czarnego Wilka według indiańskich wzorców organizacyjnych są integrującymi, uszlachetniającymi i pociągającymi ramami tego uspołeczniającego wychowania demokratycznego.
