Stránka:bw-tom9.djvu/135

Indianizm jako element wychowawczy w ruchu woodcrafterskim 2 Malownicze środowisko, wytworzone własnymi rękami, ewentualnie w współpracy wszystkich członków rodu czy szczepu, w świetlicy i na obozie, nawet w osobistym kąciku mieszkania, ułatwia owe zakotwiczenie przeżyciami estetycznymi, które następnie kolejno łączą zasady moralne w duchową pełnię. Tęskni do niej każdy człowiek wychowany w kulturze, nawet jeśli się do tego nie przyznaje, to dzieje się to w sposób podświadomy. „Woodcraft is lifecraft”, mówił Seton — leśna mądrość jest życiową mądrością Jewentualnie umiejętnością/. Schludnie zadomowione i ozdabiane wnętrze namiotu tipi, ubranie z drobnymi upiększającymi elementami, które mają osobiste znaczenie za pośrednictwem intymnie znajomej symboliki, ślady własnego wysiłku - w wolnych chwilach, niekiedy potajemnie zdobytych z obiegu powszednich pracowniczych dni - na przykład obozowe potrzeby poczynając od siekiery z własnoręcznie wyrobionym toporzyskiem, przez łuk i strzały aż po mokasyny - to wszystko to sercu drogie przedmioty, które nie tylko są narzędziami i rzeczami praktycznego użytku, lecz materialnymi przejawami ideałów młodości, które będą nas prowadzić przez życie jako drogie nam relikwie. One będą w nas zawsze rozpalać życiodajny ogienek naszej lepszej jaźni. Przez dziesiątki lat próbują woodcrafterzy na różny sposób rozwiązać w prak- tyce kwestię — nie bez ostrych starć poglądowych —: czy może tą rolę wzorca wy- chowawczego we wszystkich wspomnianych funkcjach reprezentować kultura pierwotnych naturalnych ludów i ludzi innej rasy, z innych epok i z innego kon- tynentu? W zasadzie trzeba odpowiedzieć na to pytanie pozytywnie. Kwestia przesuwa się potem raczej do pozycji: jak daleko? 133